عیب یابی دوربین های تحت شبکه می تواند مشکل و خسته کننده باشد.حتی زمانیکه همه چیز درست بنظر می رسد باز هم ممکن است برای به کار انداختن و عملیاتی کردن دوربین های تحت شبکه نیاز به تلاش بیشتری باشد.با رشد و پیشرفت ویدئوی تحت وب ، تنظیم و پیکربندی این تکنولوژی روز به روز راحت تر شده است،اما هنوز با شرایط “پلاگ اند پلی ” فاصله زیادی دارد.یک تکنسین باید برای قرار دادن آنلاین دوربین های تحت شبکه و به کار انداختن آن،تکنیک های عیب یابی ابتدایی را بداند.در این مقاله،ده مورد از برترین نکات کلیدی در عیب یابی اتصال دوربین های تحت شبکه به شبکه ر ا با جزئیات در اختیار شما قرار میدهیم.
ده نکته کلیدی برتر در عیب یابی
۱-دوربین را مجددا راه اندازی نمایید.
۲-دوربین را فراخوانی کرده و مجددا آن را بیابید.
۳-جداول ای.آر.پی را چک کنید.
۴-احتمال تداخل آی.پی را بررسی کنید.
۵-برق و اتصالات دوربین را بررسی کنید.
۶-سیم کشی ها را چک کنید.
۷-از صحت رمز عبور اطمینان حاصل کنید.
۸-نرم افزار را ارتقاء دهید.
۹-از شرکت سازنده کمک بگیرید.
۱۰-دوربین را ریست کرده و به تنظیمات پیش فرض کارخانه برگردانید.
۱-راه اندازی مجدد دوربین:
از نظر برخی افراد “قانون طلایی” عیب یابی در صنعت انفورماتیک راه اندازی مجدد دستگاه قبل از انجام هر کار دیگری است.راه اندازی مجدد دوربین اجازه می دهد تا حافظه کش خالی شده،تنظیمات مجددا کالیبره شوند و همچنین اتصالات فرصت برقراری مجدد یابند.انجام این کار از همه موارد دیگر آسانتر و کم هزینه تر است.تنها کافی است کابل برق را بیرون بکشید،۱۰ الی ۱۵ ثانیه صبر کنید و سپس مجددا کابل برق را وصل کنید.
۲-فراخوانی و یافتن مجدد دوربین:
در قسمت جستجوی ویندوز عبارت”cmd” را تایپ نمایید.به این ترتیب صفحه فرمان سیستم عامل داس باز می شود.سپس با استفاده از دستور “ping” چک کنید آیا می توانید به دوربین وصل شوید یا نه.به عنوان مثال اگر آدرس دوربین شما ۱۹۲,۱۶۸,۲,۱۵۰ است،عبارت “ping 192.168.2.150 –t” را تایپ کنید.
اگر عبارت “Destination Host Unreachable” و یا “Request Timed Out”را دریافت کردید به این معنی است که شما از طریق شبکه به دوربین وصل نیستید.دلایل مختلفی ممکن است وجود داشته باشد.ابتدایی ترینشان این است که ممکن است دوربین و کامپیوتر روی شبکه یا زیر شبکه دیگری قرار داشته باشند.اگر پاسخ مناسبی مبنی بر اتصال دوربین به شبکه دریافت کردید،از یک مرورگر وب یا ابزار مخصوص سازنده دستگاه برای اتصال به دوربین استفاده نمایید.
۳- بررسی جداول ای.آرپی برای عبور از آدرس آی.پی و آدرس مرجع مک:
اطلاع از آدرس کنترل دسترسی به دوربین سرنخ حیاتی در پیدا کردن آدرس آی.پی دوربین به شمار می رود.این آدرس معمولا روی خود یونیت دوربین یا محفظه آن چاپ شده است.بهتر است که آدرس های آی-پی و مک دوربین نصب شده را برای اهداف تعمیرات و نگهداری در جایی یادداشت کرده و نگهداری کنید.همانند دستور “ping”که در مورد قبلی به آن اشاره شد می توان از دستور “Arp” برای مشاهده آدرس های مک و آی پی ادوات متصل به شبکه استفاده کرد.تنها کافی است در صفحه فرمان داس عبارت”arp-a” را تایپ کنید.با دانستن آدرس مک دوربین،می توان آدرس آی پی آن را پیدا کرد و برعکس.
۴- بررسی احتمال تداخل آی پی:
باید مراقب بود که هیچ دو وسیله ای در شبکه دارای یک آدرس نباشند،چرا که در نتیجه اغلب باعث می شود درخواست دسترسی به شبکه به هر دوی آنها لغو شود.براحتی ممکن است تنها بدلیل اشتباه تایپی در وارد کردن آدرس دوربین ،گیت وی یا سابنت ،انواع مختلفی از مشکلات غیر منتظره بوجود آید.در این حالت نیز دستور”Arp” که در مورد قبلی به آن اشاره شد میباشد.
۵- بررسی اتصالات و برق دوربین:
اگر امکان دارد مطمئن شوید دوربین روشن است.اغلب دوربین ها دارای چراغهای ال ای دی هستند که نشان دهنده وضعیت برق و اتصالات دوربین و ارسال و دریافت داده ها به شبکه هستند.در موارد متعددی ممکن است این ای ای دی ها درون محفظه دوربین پنهان باشند.اگر کابل برق دوربین جداست(یعنی به صورت پی اوای POE نیست) در صورتیکه هیچ یک از ال ای دی ها روشن نیستند،برق کابل را چک کنید.
اما اگر دوربین شما پی اوای است و بنابرین دارای کابل برق مجزا نیست،چک کنید تا به یک سوئیچ پی اوای یا سوئیچ میداسپن
Midspan وصل باشد.اطمینان حاصل کنید که دوربین مقدار توان (وات)مناسب را از پی اوای دریافت می کند.دوربین هایی که در فضای خارجی نصب می شوند و دارای گرم کننده/خنک کننده هستند و همینطور دوربین های پی تی زی اغلب نیاز به High-POE
یا POE +30w یا ۶۰w دارند که اغلب سوئیچ های استاندارد POE 15w بیشتر است و بنابراین اغلب نیاز به میداسپن وات اضافی دارند.برخی دوربین ها که نیاز به توان بیش از ۱۵ وات دارند با تغذیه ۱۵ وات روشن شده و به شبکه متصل می شوند ولی تصاویر ارسال نمی کنند و به دستورات پی تی زی نیز پاسخ نمی دهند.
مکشل دیگر ممکن است مربوط به خود سوئیچ شبکه پی اوای باشد.برخی از سوئیچ های پی اوای قدرت کافی برای عرضه ۱۵ وات به تمام پورت ها را ندارند و اگر پر بار باشند دوربین دیگری را تغذیه نمی کنند.برای بررسی این مورد،دوربین را به یک اینجکتور یا میداسپن مناسب پی اوای وصل کنید تا ببینید مشکل از اینجاست یا نه.
۶- چک کردن سیم کشی ها:
اگر لینک و یا چراغ های نشانگر دوربین چشمک نمی زنند،این احتمال وجود دارد که مشکل از یکی از کابل ها باشد.اشکالات مربوط به فرکانس بالای اتصال،حول مشکلات کابل کشی می چرخند. در عیب یابی ابتدایی انفورماتیک،تاکید زیادی بر چک کابل های انتقالی است.از آنجا که صحت عملکرد مونتاژ نهایی می تواند به ضعیف ترین لینک آن وابسته باشد چک کردن پیچ خوردگی ،ساییدگی ،اتصال کوتاه و یا اتصال نهایی نامناسب کابل های داده،گام اساسی در عیب یابی محسوب می شود.کابل ها و اتصالات پچ پنل (Patch Panel)که با عجله و با دست نصب می شوند ممکن است دچار تداخل سیم ها یا شل شدگی اتصالات شوند.
گاهی اوقات ممکن است سیم های تغذیه دوربین پی اوای دوربین را روشن کنند اما سیم های دیتا با هم تداخل داشته باشند و یا اتصالشان قطع باشد و در نتیجه اتصال به شبکه اتفاق نیفتد.می توانید از یک تستر کابل برای تست کابل کشی استفاده کنید و یا از یک کابل مطمئن برای اتصال دوربین استفاده کنید تا ببینید وصل میشود یا نه .اگر از پچ پنل استفاده می کنید، کابل پچ را بررسی کنید،چیزی که اغلب نادیده گرفته می شود.
۷- اطمینان از صحت رمز عبور:
اگر شما میتوانید دوربین را فراخوانی کنید ولی نمی توانید از طریق سیستم مدیریت تصویر،مرورگر وب یا دیگر ابزار ارتباطی به آن وصل شوید،ممکن است دلیل آن نام کاربری یا رمز عبور نادرست باشد.فهرستی از رمز های عبور پیش فرض سازندگان دوربین در آی.پی.وی.ام تهیه شده است که می تواند کمک کننده باشد.اگر مقادیر پیش فرض عمل نکردند احتمالا کسی آن را تغییر داده است و باید از مقدار جدید رمز عبور اطلاع حاصل کنید تا بتوانید وصل شوید.
تولید کنندگان دوربین های تحت وب بطور فزاینده ای کاربران را مجبور می کنند رمز عبور پیش فرض را بعد از اولین ورود تغییر دهند.اینکار سطح امنیت را بالا می برد،ولی در عین حال ریسک عیب یابی را افزایش می دهد،چرا که دیگر روی رمز عبور پیش فرض نمی توان حساب کرد.اگر به صحت رمز عبور شک دارید و تصور می کنید مشکل همین باشد، می توانید دوربین را به تنظیمات پیش فرض کارخانه بازگردانید و یا با سازنده ی دوربین تماس بگیرید.
۸- ارتقاء نرم افزار:
اگر دوربین روشن می شود،آنلاین است و می توانید به صفحه شبکه دوربین دسترسی داشته باشید،اما هنوز مشکلات دیگری دارید (بعنوان مثال نمی توانید به سیستم مدیریت وصل شوید)نسخه نرم افزار دوربین را چک کنید اگر تاریخ گذشته است،شاید بخواهید آن را به روز نمایید.گاهی اوقات این کار مشکل را حل می کند ولی در برخی مواقع هم به روز کردن نرم افزار می تواند منجر به بروز مشکلات دیگری شود.بنابراین مراقب باشید.
۹- قهرمان بازی در نیارید:
برای درخواست کمک تماس بگیرید اگر مراحل بالا را امتحان کردید و هنوز نمی توانید به دوربین وصل شوید و به وب سایت سازنده دوربین مراجعه کنید تا راهنمای عیب یابی دوربین خود را بیابید و اگر موفق نشدید با خط پشتیبانی فنی سازنده دوربین تماس بگیرید.آنها در اغلب مواقع فوت و فن هایی را در مورد سخت افزار خاص خود می دانند و می توانند از راه دور از اینترنت به کامپیوتر شخصی شما وصل شوند تا مشکل را بیابند.از درخواست کمک نترسید، در اغلب مواقع تکنیسین ها،ساعت وقت خود را تلف می کنند تا مشکل را ردیابی کنند که پرسنل پشتیبانی می توانند تنها در عرض چند دقیقه آن را برطرف کنند.تکنسین های شرکت سازنده همچنین می توانند پروسه آرام ای (RMA PROCESS)راراه اندازی کنند،که طی آن اگر دوربین خراب باشد و نیاز به تعمیر یا تعویض تحت گارانتی داشته باشد،دوربین را بازگردانند.
۱۰-بازگشت به تنظیمات پیش فرض کارخانه:
از نظر برخی این روش موثر ترین روش در عیب یابی است.بر خلاف مورد شماره (۱) که در آن دوربین را ریست میکردیم،بازگشت به پیش فرض کارخانه باعث میشود تمام تنظیمات پاک شده و دوربین به تنظیمات پیش فرض کارخانه بازگردد.اغلب دوربین های تحت شبکه ،دارای یک دکمه ریست هستند که در پشت دوربین قرار دارد و امکان بازگشت به پیش فرض کارخانه را فراهم می کند(فراموش نکنید که همه دوربین ها اینگونه نیستند)
متاسفانه سیستم عامل دوربین ممکن است خراب شوند،یا خطا در تنظیمات می تواند باعث شود یک دوربین در شبکه “گم ” شود.بازگشت به پیش فرض ها آن را به یک نقطه مرجع باز می گرداند،جایی که مجددا می توان تنظیمات را از ابتدا انجام داد.با این حال هر بار که به پیش فرض ها بازگردید تمام تنظیمات و تاریخچه دوربین، که می توان در عیب یابی های بیشتر نقش حیاتی داشته باشد پاک می شود.بهتر است قبل از این کار صبر کنید و با پشتیبانی تماس بگیرید.
۱۱- دوربین مدار بسته آنالوگ با کیفیت بالا را در نظر داشته باشید:
اگر دائما به مشکل بر میخورید و یا تمایل به راه اندازی ساده تر دارید، دوربین آنالوگ با کیفیت بالا را مد نظر قرار دهید.در استفاده از دوربین آنالوگ اچ دی مثل دوربین آنالوگ NTSC/PAL قدیمی،دوربینها دیگر کامپیوتر نیستند و مستقیما ،بدون نیاز به رمز عبور ،نرم افزار ،آدرس آی پی ،یکپارچگی نرم افزار و غیره به دستگاههای ضبط کننده وصل میشوند.با این حال دوربین آنالوگ اچ دی در مقایسه با دوربین تحت شبکه محدودیت های خود را دارد(بویژه در میزان ماکزیمم رزولوشن،ویژگی های پیشرفته و گستردگی پشتیبانی)اما برخی کاربران بویژه آنهایی که سیستم های ساده تری دارند و یا تکنیسینهایی با دانش انفورماتیک کمتری دارند و بدنبال هزینه های کمتر هستند ممکن است آنالوگ اچ دی برایشان بهتر باشد.
نتیجه گیری:این لیست شامل همه موارد نیست،اما شامل متداولترین گام هایی است که در بکار انداختن یک دوربین تحت شبکه بدقلق مورد استفاده قرار می گیرد.بسیاری از شما ممکن است نکات کلیدی بهتری را برای عیب یابی داشته باشید که بتوانید به این لیست اضافه کنید.
منبع:برگرفته ازماهنامه سیستم های حفاظتی سیبا شهر
